Dyskografia Nasa

Dyskografia Nas

Nas w 2003 roku.
Wydawnictwa
Albumy studyjne↙	10
Kompilacje↙	2
Minialbumy↙	1
Single↙	26
Teledyski↙	51
Albumy wspólne↙	3

Artykuł przedstawia dyskografię amerykańskiego rapera o pseudonimie artystycznym Nas. Zawiera ona albumy studyjne w ilości 10, kompilacje, single oraz teledyski czy występy gościnne.

Syn muzyka jazzowego Olu Dara, po opuszczeniu szkoły w 1991 r. rozpoczął działalność muzyczną. Udzielił się gościnnie w utworze „Live at the Barbeque” z albumu Breaking Atoms, zespołu hip-hopowego Main Source. Rok później gościł na ścieżce dźwiękowej do filmu Zebrahead z utworem „Halftime”. Wkrótce potem podpisał kontrakt muzyczny z wydawcą Columbia Records i w 1994 roku wydał debiutancki album zatytułowany Illmatic^[1]. Znajdująca się na nim piosenka pt. „Halftime” została zatwierdzona jako platyna^[2]. Dwa lata później ukazał się następny studyjny album pt. It Was Written. Płytę promowały single „If I Ruled the World (Imagine That)” z udziałem piosenkarki Lauryn Hill, „Street Dreams” i „The Message”. Drugi utwór promujący osiągnął sukces notując pozycję 22. na liście Billboard Hot 100 i miejsce pierwsze notowania Hot Rap Tracks^[3]. „Street Dreams” zdobyło certyfikat podwójnej platyny^[2]. Prawie trzy lata kazał sobie czekać raper na kolejne wydawnictwa, bowiem w 1999 roku wydał dwa solowe albumy zatytułowane kolejno I Am... i Nastradamus. Pierwsza płyta zdołała uzyskać status podwójnej platyny. Z niej pochodziły single, które zdołały dotrzeć do pierwszej dziesiątki listy przebojów Hot Rap Tracks. Nastradamus pomimo tego, że zdobył status platyny, był krytycznie oceniany^[4].

W 2001 roku Jay-Z na swoim solowym projekcie pt. The Blueprint w utworze „Takeover” zdissował Nasa. Ten mu odpowiedział na kolejnej płycie zatytułowanej Stillmatic, w piosence „Ether”. Raper wydał kilka singli, z których dwa po raz kolejny znalazły się w pierwszej dziesiątce notowanych utworów rapowych. „Stillmatic” nawiązujący do debiutu muzycznego Nasa uplasował się na miejscu 5. notowania Billboard 200 ze sprzedażą ponad dwóch milionów egzemplarzy w Stanach Zjednoczonych. 13 grudnia 2002 roku odbyła się premiera szóstego studyjnego albumu pt. God’s Son. Pochodzący z niego singel „I Can” zanotował pozycję dwunastą listy Billboard Hot 100^[5]. W 2004 roku ukazał się dwupłytowy album zatytułowany Street's Disciple. Sprzedaż w pierwszym tygodniu przekroczyła 230 000 egzemplarzy. Niespełna rok po premierze tytuł uzyskał status platynowej płyty. W październiku 2005 roku na jednym z koncertów, raper wspólnie z Jayem-Z zagrał utwór „I Declare War”, będący zakończeniem konfliktu trwającego od 2001 roku. Wkrótce potem Nas dołączył do wytwórni Def Jam Recordings. Końcem grudnia 2006 roku odbyła się premiera ósmego solowego projektu pt. Hip Hop Is Dead. Tytuł choć kontrowersyjny zadebiutował na szczycie notowania Billboard 200 ze sprzedażą ponad 355 000 nośników w pierwszym tygodniu. Płyta otrzymała nominację w kategorii Best Rap Album na rozdaniu nagród Grammy w 2008 roku^[6].

15 lipca 2008 r. odbyła się premiera albumu pt. Untitled. Raper chciał, aby tytuł płyty brzmiał Nigger, ale pomysł nie został dopuszczony. Była to forma protestu^[1]. Pierwszym singlem został utwór „Hero” z udziałem wokalistki Keri Hilson. Ostatnią piosenką promującą płytę była „Make the World Go Round” z udziałem The Game’a i piosenkarza Chrisa Browna. Pomimo słabych singli, tytuł zadebiutował na pierwszym miejscu Billboard 200 ze sprzedażą ponad 187 000 egzemplarzy^[7]. Płyta zebrała dobre recenzje. Kolejny projekt pt. Life is Good wydano 17 lipca 2012 roku.